اقامتگاه بومگردی ورشیو

اقامتگاه بوم‌گردی ورشیو در روستای طارِ شهر نطنز قرار دارد. این روستا به دلیل قرار گرفتن در دره‌ای خوش آب‌‌و‌هوا، سرسبز است و هوای مطبوعی دارد. بعد از گذشتن از نطنز و رسیدن به روستای طار،‌ از خروجی راست به اسم سهیلی جی وارد این بخش از روستا می‌شویم. باید ماشین را همان نزدیکی‌ها پارک کنید و تا خود اقامتگاه ۲ دقیقه پیاده روی با شیب ملایم را در پیش دارید. در مسیر از روی سنگ فرش‌ها می‌گذرید و درهای چوبی و قدیمی خانه‌ها نظر شما را جلب می‌کنند. گه‌گاهی هم ممکن است کسی از اهالی روستا، از سر عادت و مهربانی، سلامی بکند، که همین امر باعث می‌شود فکر کنید: «اینجا غریبه نیستید». اگر خوش شانس باشید، ممکن است قاطری را در راه ببینید. کلون در چوبی را که بزنید، خانم ابراهیمزاده با خوشرویی شما را به داخل دعوت می‌کند. به محض مستقر شدن و گذاشتن وسایل می‌توانید منظره روستا را از ایوان این خانه ببیند و دمنوشی بنوشید. گیاه‌های دمنوش‌های این خانه را در باغچه حیاط خودشان می‌کارند و همان را با ترکیب‌های شگفت انگیز دیگر، دم می‌کنند. حتما امتحان‌شان کنید، محشرند. از صبحانه‌های مفصل ورشیو هم نگوییم که انواع مرباها، کره محلی و  ... سفره را رنگین می‌کند و شما می‌مانید چه بخورید. قبل از خوردن صبحانه می‌توانید خودتان نان بپزید و حاصل دست خودتان را نوش جان کنید. ناهار و شام را می‌توانید هم در ایوان و هم در اتاق‌تان میل کنید. این اقامتگاه دو اتاق خاص دارد که قبل از رفتن می‌توانید از خالی بود آن‌‌ها اطمینان حاصل کنید. اتاق آسمان آبی که سقفی شیشه‌ای رو به آسمان دارد و می‌توانید موقع خواب، چشم‌های‌تان را رو به ستاره‌ها ببندید. اتاق دیگر، اتاق کنده است. این اتاق در دل کوه کنده شده است و خنکای عجیبی دارد. شما احساس می‌کنید در دل کوه شب را به صبح می‌رسانید. برای عصرها هم می‌توانید تاب وسط حیاط را انتخاب کنید و استراحتی کنید یا کتابی بخوانید. حتما برای گردش از آقای ابراهیم‌زاده کمک بگیرید؛ پیشنهادهای به جا و خوبی دارد. در نزدیکی این اقامتگاه چشمه آب آرتیزینی  وجود دارد به اسم چشمه چیک چیک؛ این چشمه از سفره‌ آب‌های زیرزمینی طار سرچشمه گرفته است و آب بسیار خنکی دارد. همینطور که دارید اطراف چشمه راه می‌روید و به رقص برگ‌های درختان نگاه می‌کنید، صدای گله‌ای از بز‌ها حواس شما را پرت می‌کند که از کوهی بالا یا پایین می‌روند. این در آمیزی طبیعت ما را به سرشت‌مان برمی‌گرداند. در همین نزدیکی بقعه بابا عبدلله قرار دارد که صحنه و داستان بسیار جالبی دارد. داستانش را حتما از آقای ابراهیم‌زاده بپرسید. جلوی این بقعه یک گودال بزرگ و طبیعی وجود دارد که صحنه عجیب و جالبی را به وجود آورده. داخل این گودال را که نگاه کنید یک قنات پر جوش و خروش و سرسبزی انبوهی را می‌بینید. حتما به آن سر بزنید که نه تنها دیدنش خالی از لطف نیست، بلکه شما را به وجد می‌آورد. بعد از قدم زدن و دیدن گیاه‌‌های طبیعی روییده شده در بستر این روستا مثل زرشک و ثعلب، به قنات می‌رسید و می‌توانید از آب آن بنوشید. به گفته اهالی طار قسمتی از کوه‌های کرکس وجود دارد که نشانی از فرازمین‌ها را می‌توانید آنجا ببینید. برای رفتن به آنجا لازم است مدتی را در دل کوه رانندگی کنید. قدم زدن در بافت قدیمی روستا هم برای آشنایی با فرهنگ مردمان خوب است. موزه رفیعیه طار را هم فراموش نکنید. این موزه مردم شناسی به همت یکی از اهالی این روستا، آقای دکتر رفیعی بنیان گذاری شده است. در انتها هم می‌توانیم بگوییم دیدن مسجد جامعه و شهر نطنز را در برنامه خود حتما داشته باشید.

وعده‌های غذایی:

صبحانه

نهار

شام

جاذبه‌های این سفر: طبیعت گردی، چشمه چیک چیک، بقعه بابا عبدالله، فرازمینی‌ها، نان پختن